Nasz komentarz:
Ten fragment z Pieśni nad Pieśniami (8:6-7) jest jednym z najpiękniejszych i najbardziej intensywnych opisów miłości w całej Biblii. Poetycko wyraża niezwykłą siłę i głębię miłości, która jest tak potężna jak śmierć, a zazdrość związana z miłością jest nieprzejednana jak Szeol (kraina umarłych). Porównanie miłości do śmierci podkreśla jej nieuniknioność i nieodwracalność – tak jak śmierć jest nieodłącznym elementem ludzkiego życia, tak miłość jest nieodpartą siłą, która kształtuje nasze istnienie.
Prośba, by ukochana osoba była jak pieczęć na sercu i ramieniu, wskazuje na pragnienie głębokiego, nierozerwalnego związku. Pieczęć była w starożytności symbolem autentyczności i własności; umieszczenie jej na sercu oznacza, że miłość ta jest integralną częścią osoby, podczas gdy pieczęć na ramieniu symbolizuje widoczne, zewnętrzne zobowiązanie.
Dalej, miłość jest opisana jako żar ognia, płomień Pański, co podkreśla jej boskie pochodzenie i świętość. Miłość nie jest tylko ludzkim uczuciem, ale ma w sobie coś z Bożej natury, jest płomieniem, który nie może być ugaszony przez żadne przeciwności, nawet przez wielkie wody i rzeki. To sugeruje, że prawdziwa miłość jest trwała, nieugaszona przez trudności czy przeszkody.
Wreszcie, stwierdzenie, że za miłość nie można oddać całego bogactwa domu, ponieważ taki dar byłby wzgardzony, podkreśla, że miłość jest bezcenna. Nie da się jej kupić ani wymienić na żadne materialne dobra; miłość ma wartość nieporównywalnie większą niż jakiekolwiek bogactwo. Ten fragment ukazuje miłość jako największy skarb, wartość samą w sobie, której nie można zastąpić ani zrekompensować.
Cały ten fragment jest głęboką medytacją nad istotą miłości, jej nieskończoną wartością i nieprzemijającą mocą, stanowiąc jednym z najważniejszych tekstów literatury miłosnej w tradycji judeochrześcijańskiej.