Nasz komentarz:
Ten fragment z Ewangelii według Marka (Mk 4, 3-8) przedstawia przypowieść o siewcy, która jest metaforą naszego życia duchowego i naszej relacji z Bogiem. Siewca symbolizuje Boga, a ziarno to Jego słowo. Gleby, na które pada ziarno, reprezentują różne stany ludzkiego serca.
Ziarno padające na drogę i wydziobane przez ptaki to ci, którzy słyszą słowo, ale nie przyjmują go do serca. Słowo szybko znika, jakby nigdy go nie było. Kamienista gleba symbolizuje ludzi, którzy przyjmują słowo z radością, ale ich wiara jest płytka i szybko zanika w obliczu trudności. Ziarno rzucone między ciernie przedstawia tych, którzy wprawdzie słyszą słowo, ale troski życia codziennego i pokusy zagłuszają je, uniemożliwiając wzrost.
Wreszcie, żyzna ziemia to ci, którzy słyszą słowo, przyjmują je z otwartym sercem i pozwalają mu rosnąć i przynosić owoc. Przypowieść zachęca nas do refleksji nad tym, jaką glebą jesteśmy i jak możemy lepiej przygotować nasze serca, by Boże słowo mogło w nas zakorzenić się i przynosić obfity plon.