Nasz komentarz:
W tej opowieści z Ewangelii według Łukasza 2:8-14 widzimy pasterzy, którzy trzymają nocną straż nad swoimi stadami. Ich życie jest skromne i proste, co kontrastuje z wielkością i majestatem boskiego objawienia, które mają zaraz doświadczyć. Anioł Pański ukazuje się im, a chwała Pańska oświetla całą okolicę. Pasterze, zwykli ludzie, są przestraszeni, co pokazuje ich ludzką reakcję na niezwykłe i nadprzyrodzone wydarzenie.
Słowa anioła: „Nie bójcie się!” są kluczowe. Bóg, poprzez anioła, uspokaja ich i przekazuje im wiadomość pełną nadziei i radości. To zwiastowanie dotyczy narodzin Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, w mieście Dawida, czyli Betlejem. Zbawiciel, Mesjasz, Pan — te tytuły podkreślają boską i królewską naturę narodzonego Dzieciątka.
Znakiem dla pasterzy ma być Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. Ta prostota i pokora miejsca narodzin Zbawiciela kontrastuje z Jego wielką misją zbawienia ludzkości. Jezus, Król królów, rodzi się w skromnych warunkach, co podkreśla Jego bliskość i dostępność dla wszystkich ludzi, bez względu na ich status społeczny.
Nagle do anioła dołącza mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbią Boga, śpiewając: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania”. To wielkie uwielbienie ukazuje ogromne znaczenie tego wydarzenia. Narodziny Jezusa przynoszą chwałę Bogu i obiecują pokój na ziemi dla tych, którzy są obdarzeni Jego łaską.
Cała scena ukazuje niesamowitą radość i nadzieję, jaką przynosi narodzenie Jezusa. Pasterze, którzy byli świadkami tego objawienia, stają się pierwszymi zwiastunami dobrej nowiny, dzieląc się tym niezwykłym doświadczeniem z innymi.