Nasz komentarz:
Początkowy fragment Biblii, który pochodzi z Księgi Rodzaju (Rdz 1,1-5), przedstawia fundamentalny akt stworzenia świata przez Boga.
Stworzenie z chaosu: Fragment rozpoczyna się od opisu ziemi jako bezładu i pustkowia, zanurzonej w ciemności. To obraz pierwotnego chaosu, który Bóg porządkuje swoim słowem. Jest to symboliczna reprezentacja mocy Boga, który wprowadza ład tam, gdzie wcześniej panował nieporządek.
Słowo Boga jako akt stwórczy: Wersety podkreślają potęgę słowa Bożego. Samo wypowiedzenie przez Boga „Niechaj się stanie światłość!” powoduje powstanie światłości. Jest to nie tylko akt twórczy, ale również pierwszy krok w procesie oddzielania i porządkowania elementów świata.
Światłość i ciemność: Bóg oddziela światłość od ciemności, nazywając je dniem i nocą. To oddzielenie symbolizuje porządek i harmonię w stworzeniu, ale także odnosi się do podstawowych dualizmów w naszym doświadczeniu: dzień i noc, dobro i zło, wiedza i niewiedza.
Czas stworzenia: „I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy.” Ten zwrot wprowadza pojęcie czasu do stworzenia. Czas jest uporządkowany przez Boga, który nadaje mu strukturę dni. To pokazuje, że Bóg jest również panem czasu, a nie tylko przestrzeni.
Refleksja teologiczna: Stworzenie światła jako pierwszego aktu stwórczego ma głębokie znaczenie teologiczne. Światło jest często symbolem Bożej obecności, wiedzy, prawdy i życia. To światło, które rozprasza ciemność, jest początkiem wszelkiego istnienia i dobra.
Ten fragment Księgi Rodzaju nie tylko opisuje początki świata, ale także wprowadza nas w fundamentalne koncepcje teologiczne i kosmologiczne, które mają znaczenie dla dalszego rozumienia Biblii i wiary chrześcijańskiej. To przypomnienie o mocy i suwerenności Boga oraz o harmonii i porządku, które są Jego dziełem.