Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać mu pokłon». Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak napisał Prorok: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela». Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do swojej ojczyzny.
Nasz komentarz:
Fragment opisuje z Ewangelii wdg. Świętego Mateusza 2:1-12 opisuje wizytę Mędrców.
Mędrcy, zwani także Trzema Królami lub Magami, przybyli ze Wschodu, co wskazuje na ich pochodzenie z krain takich jak Persja czy Babilonia. Byli to ludzie uczoni, prawdopodobnie astrologowie, którzy interpretowali znaki na niebie. Ich podróż do Betlejem była inspirowana przez niezwykłą gwiazdę, która według nich oznaczała narodziny króla żydowskiego.
Ich przybycie i poszukiwanie nowo narodzonego króla pokazuje, że Jezus jest postacią o międzynarodowym znaczeniu już od chwili swoich narodzin. Mędrcy symbolizują pogan, którzy przychodzą, by oddać hołd Chrystusowi, co zapowiada, że Jezus jest Zbawicielem dla wszystkich narodów, nie tylko dla Żydów. Wydarzenie to ukazuje uniwersalny charakter Jego misji.
Król Herod, słysząc o narodzinach nowego króla, jest zaniepokojony i przeraza się. Jego lęk wynika z obawy o utratę władzy. Herod, znany ze swojego okrucieństwa, później wydaje rozkaz wymordowania wszystkich chłopców w Betlejem w wieku do dwóch lat (znane jako Rzeź Niewiniątek), próbując zlikwidować potencjalne zagrożenie dla swojego tronu.
Mędrcy w końcu odnajdują Jezusa, prowadzeni przez gwiazdę, która zatrzymuje się nad miejscem, gdzie był Dziecię. Scena ta jest pełna symboliki: skromne narodziny Jezusa w Betlejem kontrastują z Jego przyszłą chwałą. Mędrcy upadają na twarz, oddając Mu pokłon, co jest wyrazem najwyższego szacunku i uznania Jego królewskiej i boskiej natury.
Dary przyniesione przez Mędrców - złoto, kadzidło i mirra - są również bogate w symbolikę. Złoto: symbolizuje królewską godność Jezusa; Kadzidło: używane w kulcie religijnym, podkreśla boskość Jezusa i Jego rolę jako Najwyższego Kapłana; Mirra: używana przy przygotowywaniu ciał do pochówku, proroczo wskazuje na przyszłe cierpienia i śmierć Jezusa.
Otrzymawszy we śnie ostrzeżenie, Mędrcy nie wracają do Heroda, lecz wybierają inną drogę powrotną do swojej ojczyzny. To działanie pokazuje Bożą opatrzność i ochronę nad Jezusem, co również przygotowuje Józefa, by w kolejnym śnie otrzymał nakaz ucieczki do Egiptu, by chronić Jezusa przed gniewem Heroda.
Wizyta Mędrców ma głębokie teologiczne znaczenie. Ukazuje, że Jezus jest Królem wszystkich narodów, że jest uznawany i czczony nie tylko przez Żydów, ale także przez pogan. Dary, które przynoszą, oraz ich gest pokłonu podkreślają Jego boską i królewską tożsamość. To wydarzenie wypełnia proroctwa Starego Testamentu, wskazując na Jezusa jako Mesjasza i Zbawiciela świata.